امروز پنج شنبه , 10 آبان 1403
پاسخگویی شبانه روز (حتی ایام تعطیل)
دانلود تحقیق درمورد اطعام و آثار اجتماعي و رواني آن از نگاه قرآن
با دانلود تحقیق در مورد اطعام و آثار اجتماعي و رواني آن از نگاه قرآن در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق اطعام و آثار اجتماعي و رواني آن از نگاه قرآن را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق اطعام و آثار اجتماعي و رواني آن از نگاه قرآن ادامه مطالب را بخوانید.
نام فایل:تحقیق در مورد اطعام و آثار اجتماعي و رواني آن از نگاه قرآن
فرمت فایل:word و قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل:2 صفحه
قسمتی از فایل:
قرآن به مسئله اطعام به عنوان يك روش انفاق توجه دارد؛ چنان كه به اين مسئله به عنوان يك روش كسب تقوا و رهايي از آتش دوزخ و همچنين به عنوان مجازات و تنبيه در دنيا مي نگرد. به سخني ديگر گاه اطعام به عنوان مجازاتي در نظر گرفته شده است كه شخصي مرتكب شده است. براي نمونه اطعام بينوايان و مساكين بركساني واجب شده است كه ظهار كرده و همسران خويش را همانند مادران و خواهران خويش دانسته اند
يكي از پديده هاي اجتماعي در جوامع اسلامي اطعام نيازمندان است. البته در برخي از روزها و مناسبت هاي مذهبي مسئله از اطعام نيازمندان فراتر رفته و به شكل اطعام عمومي جلوه مي كند. روزهاي تاسوعا و عاشورا به عنوان نمونه از مهم ترين روزهايي است كه مسئله اطعام عمومي به شكل پديده اي همگاني در سطح كشور و حتي برخي از كشورهاي اسلامي چون پاكستان و عراق و بحرين نمودار مي شود.
در اين نوشتار تلاش بر آن است تا ريشه هاي اين سنت نيكو و آثار روحي و رواني و اجتماعي آن از زاويه قرآن و آموزه هاي الهي مورد بررسي قرارگيرد.
اطعام در آموزه هاي قرآن
اطعام به معناي غذا و طعام دادن يكي از دستورهاي ديني شريعت اسلام است. شخص به علل مختلف و به انگيزه هاي چندي مي تواند و يا مي بايست به ديگران مقداري از خوراك و غذاهاي متعارف و معمول را ببخشد تا اندازه اي گرسنگي شخص از ميان برود.
اطعام به معناي اشباع و سيري نيست؛ به اين معنا كه نبايد در صورت وجوب اطعام به شخص، آن اندازه خوراك و غذا داده شود تا سير سير شود و به سخني ديگر اشباع گردد بلكه اگر به اندازه اي باشد كه گرسنگي وي برطرف شود، مي توان به همان اندازه بسنده كرد.
قرآن به مسئله اطعام به عنوان يك روش انفاق توجه دارد؛ چنان كه به اين مسئله به عنوان يك روش كسب تقوا و رهايي از آتش دوزخ و همچنين به عنوان مجازات و تنبيه در دنيا مي نگرد. به سخني ديگر گاه اطعام به عنوان مجازاتي در نظر گرفته شده است كه شخصي مرتكب شده است. براي نمونه اطعام بينوايان و مساكين بركساني واجب شده است كه ظهار كرده و همسران خويش را همانند مادران و خواهران خويش دانسته اند.
